رئیس اتحادیه فروشندگان پیچ و مهره اعلام كرد
3 برابر شدن قیمت پیچ و مهره طی 2 سال
لیدی شال: رییس اتحادیه فروشندگان پیچ و مهره با اعلان اینکه هم اکنون 50 درصد نیاز در داخل تامین می شود که در صورت تامین مفتول کافی می تواند به 80 درصد برسد، از 2.5 تا سه برابر شدن قیمت ها طی دو سال اخیر به سبب ممنوعیت واردات و افزایش نرخ ارز آگاهی داد و اظهار داشت که طی 20 سال قبل 75 کارخانه تولید پیچ و مهره به سبب نبود حمایت تعطیل شدند.
نورالدین مهری در گفت و گو با ایسنا، با اعلان اینکه پیچ و مهره یک کالای واسطه مصرفی است، اظهار نمود: اهمیت پیچ و مهره به قدری است که اگر نباشد صنعتی نداریم. چونکه برای اتصال هر کالایی خصوصاً در زمینه صنعت از پیچ و مهره استفاده می شود. هم اکنون ما ارائه کننده ۷۰۰۰ نوعی پیچ و مهره در بازار ایران هستیم.
وی با اعلان اینکه در گذشته ۳۰ درصد نیاز کشور بوسیله تولید داخل تامین می شد، اظهار داشت: در سالهای اخیر تولید داخل تقویت شده و ۵۰ درصد نیاز در کشور تامین می شود.
ممنوعیت ثبت سفارش بدون کارشناسی
رییس اتحادیه فروشندگان پیچ و مهره در ادامه با اشاره به مشکلاتی که در حوزه تولید و واردات وجود دارد، اشاره کرد: سازمان های صنعت، معدن و تجارت بدون کسب اطلاع از اتحادیه که کارشناسان این حوزه هستند، به سبب تولید مشابه داخلی، ثبت سفارش پیچ و مهره را به شدت محدود کردند. اما باید با ما مشورت می کردند تا محصولاتی که در داخل تولید نمی گردد اجازه واردات داشته باشد.
قیمت ها ۳ برابر شد
وی با اعلان اینکه ثبت سفارش پیچ و مهره به سختی و در بیشتر موارد با کارهایی که نباید صورت گیرد مانند زیر میزی محقق می شود، اشاره کرد: این در حالیست که در همه دنیا از کارشناسان در این زمینه استعلام گرفته می شود. این مسئله موجب افزایش قیمت پیچ و مهره نیز شده بطوریکه قیمت ها نسبت به دو سال پیش ۲.۵ تا سه برابر شده است که یکی از دلیلهای آن همین عدم ارائه خدمات از طرف سازمان های صنعت، معدن و تجارت است. دلیل دیگر افزایش قیمت نیز افزایش نرخ ارز است.
مهری همین طور با اشاره به دپوی کالاها در گمرک و هزینه دموراژ که به قیمت کالاهای نهایی اضافه می شود، اظهار داشت: در نهایت مصرف کنندگان از همه این مسائل متضرر می شوند.
آلیاژی ها بجای تامین مفتول، خام فروشی می کنند
وی با اعلان اینکه هم اکنون تکنولوژی خوبی برای تولید پیچ و مهره در کشور مستقر شده و توان تولید ۸۵ تا ۹۰ درصد کالاها در ایران وجود دارد، اظهار داشت: مشکل اصلی تولیدکنندگان تامین مفتول است. خصوصاً در بخش پیچ های آلیاژی که از فولاد آلیاژی یزد تامین می شود، کمبود وجود دارد. شنیده ها حاکی از این است که این شرکت خام فروشی می کند و قبل از این که محصول نورد شود، بصورت شمش صادر می کنند.
رییس اتحادیه فروشندگان پیچ و مهره همین طور وعده داد در صورت حل شدن مشکل تامین مفتول، تا ۸۰ درصد نیاز در داخل تامین گردد.
البته بگفته وی کشورهای دیگر هم تمامی پیچ و مهره مورد نیاز خودرا تولید نمی کنند، چونکه مقرون به صرفه نیست. حتی کشورهای صادرکننده پیچ و مهره مثل چین، ژاپن و تایوان نیز قسمتی از نیاز خودرا وارد می کنند.
مصرف سالانه ۱۲۰ هزار تن
این مقام صنفی نیاز سالانه کشور را ۱۰۰ تا ۱۲۰ هزار تن پیچ و مهره عنوان نمود و اظهار داشت: قسمتی از این پیچ و مهره آلیاژی است که حتما باید فولادی باشد، اما بخش دیگر که پیچ آهنی است در داخل تولید می شود و نیاز به واردات نداریم. اما در بخش فولادی خصوصاً مهره های آلیاژی و پیچ های ایمنی مثل پیچ چرخ، به واردات نیاز داریم که استاندارد آنها نیز بسیار مهم می باشد.
وی ادامه داد: اعضای اتحادیه حاضرند با تولیدکنندگان و مسئولان صمت جلسه بگذارند تا این مشکل حل شد. اگر دست تولیدکنندگان به فولاد برسد در بخش پیچ و مهره های فولادی مشکل زیادی نداریم و بوسیله تولید داخل تامین می شود، اما تا حالا حاضر به حضور در این جلسات نشده اند.
بگفته این مقام صنفی یکی از مشکلاتی که در پی محدودیت ها به وجود آمده این است که پیچ استفاده شده در قابلمه ها باید استیل باشد تا زنگ نزند و غذا را آلوده نکند، اما با توجه به این که این پیچ ها وارداتی هستند و اجازه واردات آنها هم داده نمی گردد، قسمتی از آنها بصورت قاچاق وارد شده که کربن آنها کم می شود که همه در نهایت به مصرف کننده ضرر می زند. چاره مشکلات این است که دولت در هر صنعت با کارشناس مربوطه مشورت کند.
۷۵ کارخانه به سبب نبود پشتیبانی از دست رفت
مهری همین طور در پاسخ به سوال درباره صادرات پیچ و مهره اظهار داشت: صادرات این محصول قابل توجه نیست و عموما بصورت همراه کالا انجام می شود. برای مثال دکلی که در سوریه و عراق نصب می شود به همراه خود پیچ و مهره دارد که به آن صادرات همراه با کالا گفته می شود.
البته بگفته وی حدود ۲۰ سال پیش ۱۱۵ کارخانه درجه یک تولید پیچ و مهره در کشور وجود داشت که حالا ۴۰ کارخانه از آنها باقی مانده است. در آن زمان به کشورهای مختلف هم صادرات داشتیم، اما نبود حمایت موجب از دست رفتن این سرمایه شد. این میزان کاهش کارخانه ها یک فاجعه است. قسمتی از آنها کاملا از بین رفته اند، بخشی تبدیل به قطعه ساز شدند و بخشی هم تجاری شده اند.
منبع: لیدی شال
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب